Saat : 14:03
Ramazan ayına kavuştuk çok şükür. İki gündür adapte olmaya çalışıyorum. Bugün ikinci günü. Çok şükür bu senede ramazan ayına erişebildik. Perşembe günü yazarlık ve yaratıcı drama dersine gittim. Hikayemi yine hoca çok beğendi. Her geçen gün daha da iyi yazıyorum. Perşembe akşamı korodan arkadaşla yemeğe gittik. Güzel bir geceydi. Fakat kafasının normal olduğunu düşünmüyorum. Bir çok şey yaşamış ve kolay şeyler değil. Bir çok şey yaşamış. Üstünden anlattı. Zaten tamamını da anlatmasın ilk etapta. Biraz zaman geçtikten sonra anlatmasını tercih ederim.
Cuma günü koro seçmelerine gittim. Lakin canım sıkıldı. Profesyonel bir koro kurulacağı belirtilmediğinden boşuna gitmiş oldum. Nota bilgisi sordular. Madem öyle bir koro kurulacaksa bunu ilanda belirtmelisiniz ki, insanların vaktinden çalmış olmayın. Mesele seçilip, seçilmemek değil. Hayatta her şey olacak diye bir şey yok. Olacağını da zaten düşünmüyorum.
Cumartesi akşamı büyük eltime iftara gittik. Cuma akşamı mezgit ve istavrit pişirdim. Ramazan'da balık yenmiyor ama hafta sonu olunca pek sıkıntı olmuyor. Küçük eltim diyete başlamış. Annem çok zayıfladığını iddia etse de, ben pek fark göremedim. Biraz karnındaki şişlik inmiş o kadar. Öyle havalara girecek bir durum yok ama kadınların zayıf tarafı sanırım kilo vermişsin denmesi. İnsanı mutlu ediyor böyle cümleler. Fakat benim kızdığım nokta ben ne zaman diyete başlasam hemen kendilerine empoze etmeye kalkıyorlar. İnsanın içi fesat olmasın. Cidden zor ve hastalıklı bir durum.
Ramazan ayında iftara kimseyi almayacağım deyince eşim beyler bozuldular. Haftaya kayınvalidem iftara alacakmış. Dün söyledi. Ben hâlâ aynı fikirdeyim. Zaten kurslar var. Kendime zaman kalmıyor. Kim görse iftar yapıyoruz. Yarımız yiyor, yarımız yiyemiyor. Ev sahibi ayakta kalıyor. Herkes evinde yapsın iftarını. Kaldı ki kafam da artık eskisi gibi kaldırmıyor. Kalabalıklar bana göre değil. Bünyeme ağır geliyor. Neyse çok mecbur kalırsam pide yaptırır geçerim. Hiç uğraşamam.